Na het aanvaarden van een ontwerpopdracht ga ik op zoek naar een thema voor het ontwerp van de tuin en begin ik te schetsen. Er worden altijd meerdere schetsen gemaakt om mijzelf te dwingen los te komen van het eerste idee. Vaak een schets die heel dicht ligt bij de wensen van de opdrachtgever, regelmatig heel praktische eisen. Een tweede schets komt er vanzelf uit na het verkennen van de plek. En dan meestal nog een schets die eruit komt na een broedperiode. Alle schetsen hebben hun eigen moodboard en vertellen een verhaal.
Als ontwerper kan ik er voor kiezen om tijdens het ontwerpproces meer of minder schetsen te maken en dan zelf al een schets te kiezen om te presenteren. Dan stuur ik het keuzeproces richting de tuin die ik zelf zou kiezen. Dat doe ik echter niet. Tijdens het bespreken van de schetsen met de opdrachtgever wordt het voor de tuinbezitters vaak pas duidelijk wat er mogelijk is in hun tuin en dat ze iets te kiezen hebben. Samen bespreken we dan wat het beste bij ze past en welke elementen ze wel of niet willen. De opdrachtgever stuurt daarmee de voortgang en dit geeft veel meer verbondenheid met het eindresultaat en voldoening.
